 |
Biblioteczka Buddyjska
"Dwanaście ogniw - nieustanne krążenie" Sangharakshita |
organizm psycho-fizyczny
To ogniwo przedstawione jest na obrzeżu Tybetańskiego Koła Życia jako czterech ludzi w łodzi, jeden z nich steruje. Ci czterej ludzie w raz z łodzią symbolizują pięć "nagromadzeń" czyli grup /pali: khanda /, na które można podzielić wszystkie składniki osobowości: fizyczne ciało (łódź), czucie, postrzeganie, zamierzone działania oraz świadomość (sternik).
Ta pięcioczęściowa analiza jest podstawowym metodologicznym narzędziem w Buddyzmie. Trzeba uzmysłowić sobie, że wszystkie elementy naszej istoty podlegają zmianom; w żadnym z tych pięciu nagromadzeń nie ma nic, co byłoby niezmienne lub stałe. W istocie jesteśmy zbiorem współzależnych, wciąż zmieniających się procesów. Jeśli ktoś uważa siebie w jakiś sposób za niezmiennego ("Jestem źle wychowany, taki jestem i musisz do tego przywyknąć. Nie można zmienić natury człowieka.") wtedy zaprzecza możliwości rozwoju. Uzmysłowienie sobie, że wszystkie elementy mogą być uważane za należące do jednego z pięciu nagromadzeń, oraz że wszystkie są nietrwałe i zmienne, otwiera możliwość całkowitego przekształcenia, jakim jest Oświecenie.
Na przykład "Kontemplowanie Sześciu Elementów" jest tradycyjną praktyką w Buddyzmie, prowadzącą do uzmysłowienia sobie tej zmienności, stosowaną po rozwinięciu mocnej postawy pewności uczuciowej i psychologicznej integracji. Rozważmy fakt, że nasze ciało stworzone jest z różnych składników. Jest w nas element ziemi, pod postacią materii stałej: kości, skóry, włosów, mięśni, tłuszczu, itd. Ten pierwiastek ziemi nie jest różny od pierwiastka ziemi w świecie wokół nas. Pewnego dnia, gdy umrzemy, stała materia naszego ciała rozłoży się na wszechświatowy składnik (element) ziemi: "pokarm dla robaków". Tak więc najlepiej jest uważać element ziemi w nas, podobnie element wody, ognia i powietrza, za po prostu "pożyczone". Nie możemy identyfikować się z nimi: one nie są nami. Przestrzeń, którą zajmujemy, jest wypełniona przez nasze ciało, lecz gdy ciało umiera, to powraca ona do przestrzeni wszechświata. Nie możemy nawet identyfikować się z miejscem w przestrzeni i czasie, z którego oglądamy rzeczy. Ostatecznie nawet ze świadomości, która oddzieliła się dzięki związkowi pozostałych pięciu elementów, musimy zrezygnować; nie na rzecz nieświadomości, ale na rzecz świadomości nieskończenie bardziej pojemnej i otwartej. Po tej praktyce czujemy się lżejsi i bardziej wolni, niezależni, niejako oderwani w bardzo pozytywny i wartościowy sposób. Czujemy, że wszystko w nas samych może stać się - dzięki wytrwałej pracy i cierpliwości - bardziej jasnym i przejrzystym, może stać się harmonijną i zjednoczoną jasnością.
Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że faktycznie zaczynamy doświadczać siebie jako jednostki. Faktycznie dla większości ludzi głównym zadaniem jest umocnić i uzupełnić ich samoświadomość; sprawić, by wszystkie procesy, które składają się na pięć nagromadzeń, były w pełni świadome. Ta indywidualność może następnie być oczyszczana i rozszerzana tak, by być coraz bardziej wrażliwą na ostateczną naturę rzeczy.
Ten mentalny i fizyczny ekwipunek, który jest "osobą", jest ucieleśnieniem świadomości określonej przez strumień poprzedniego żywota. Niestały i niepewny stan po śmierci sprawia, że szukamy "uziemienia", tak więc tworzymy dla siebie, w bierny i nieświadomy sposób, istotę będącą wyrażeniem naszej świadomości.
Ten proces konkretyzowania trwa dalej aż do stadium, gdy w zależności od psychofizycznego organizmu powstanie sześć zmysłów.
strona główna
spis treści
należe do systemu MAGIC BANNER
Naleze do systemu BannerPower
