ZRÓB TO! Ostatnia nauka Milarepy udzielona Gampopie Chociaż Milarepa żył w XI wieku, Tybetańczycy do dziś opowiadają o cienkich, białych i często obszarpanych bawełnianych szatach, które nosił przez cały rok w zaśnieżonej głuszy Himalajów. Milarepa uważany jest za największego jogina; niektórzy mówią, że włożył w praktykę tak wielki wysiłek, że Koło Dharmy, którym obrócił kręci się do dziś, a błogosławieństwo płynące z jego praktyki wciąż rośnie.

Bohaterem tej historii o Milarepie jest jego uczeń, oddany lekarz i mnich, Gampopa, który głęboko ukochał swego mistrza. Kiedy po wielu latach Gampopa musiał opuścić swego nauczyciela, poprosił go o ostatnią naukę, wskazówkę, którą mógłby się kierować. Początkowo Milarepa był niechętny do udzielania nauk, powtarzając, że po tylu latach jedyną potrzebną rzeczą jest większy wysiłek, a nie jeszcze jedna wskazówka. Jednak kiedy Gampopa wyruszył w drogę i przekroczył wąski strumyk oddzielający go od mistrza, Milarepa krzyknął : "Hej, doktorku! Mam jedną, niezwykle głęboką tajemną wskazówkę. Jest ona zbyt cenna abym dał ją komuś, kto na nią nie zasługuje." Gampopa przystanął aby z radością przyjąć ostatnią naukę od swego umiłowanego mistrza, który odwrócił się, schylił i uniósł w górę swoje liche szaty. Pośladki Milarepy były dziobate jak końskie kopyto, całe pokryte odciskami i stwardniałe po latach spędzonych na medytacji na twardych kamieniach. Wtedy Milarepa wykrzyknął : "Oto moja ostatnia nauka mój synu! Zrób to!"