Nieobecność jaźni Mistrz Szeng-jen Mistrz Szeng-jen został mnichem w wieku lat trzynastu, wstępując do klasztoru pod Szanghajem. Podczas komunistycznego przewrotu w Chinach zbiegł na południowy Tajwan. Spędził tam sześć lat na samotnym odosobnieniu. Następnie kontynuował formalne studia, uzyskując doktorat na Uniwersytecie Rissho w Tokio. Otrzymał przekaz w dwu głównych liniach czan: Tsao-tung (Soto) oraz Lin-czi (Rinzai), gdzie jest spadkobiercą w linii mistrza czan Hsu-Yuna. Obecnie dzieli swój czas pomiędzy Bowym Jorkiem, gdzie jest nauczycielem w Ośrodku Medytacji Czan, który założył w 1978 roku, a Taipei, gdzie jest opatem dwóch klasztorów.

Aby odnaleźć swą prawdziwą jaźń, musicie się zatracić. Mówię swym uczniom, że muszą odłożyć na bok myśli o własnych narodzinach i śmierci, jeśli chcą dokądkolwiek zajść. Medytujący, którzy pełni są myśli o sobie, o polepszeniu własnego zdrowia czy osiągnięciu bezgranicznej wolności, nie zdobędą ani mądrości, ani wolności.

Jaźń bierze się z trzech trucizn - pożądania, agresji i złudzeń. Praktykując czan możecie stopniowo pozbyć się tych trzech trucizn. Kiedy przestają one działać, zdobywacie mądrość i rozpuszczacie fałszywą koncepcję jaźni, tak że ujawnia się wasza prawdziwa natura jaźni. W tym punkcie odkrywacie, że natura jaźni to nieobecność jaźni. Gdy osiągniecie ten etap, wiecie, co oznacza żywy buddyzm i natura jaźni.

Chociaż jaźń musi ostatecznie ulec rozpuszczeniu, zanim to nastąpi potrzebujemy tej jaźni, aby pomogła nam osiągnąć nieobecność jaźni. Myślenie o nieposiadaniu jaźni od samego początku, bez przejścia ścieżki praktyki, zwane jest "czan dzikiego lisa". Tak jak małe dziecko musi raczkować, zanim nauczy się chodzić, musicie wyjść od zwyczajnej jaźni, zanim odnajdziecie naturę jaźni Stamtąd podążacie poprzez poszczególne etapy praktyki ku mądrości. Powinniście zatem zrozumieć, dlaczego musimy rozpoczynać praktykę od naszej zwykłej egoistycznej jaźni. Nie należy nią pogardzać; jest ona naszym pojazdem na drodze ku nieobecności jaźni.