Wskazując kijem na starego człowieka Guru Rinpocze Padmasambhawa ("Zrodzony z Lotosu"), nazywany przez Tybetańczyków Guru Rinpocze czyli "Drogocennym Mistrzem" był afgańskim joginem z Oddijany, który w VIII wieku jako pierwszy przyniósł nauki wadżrajany do Tybetu. Od niego wywodzi się stara linia przekazu buddyzmu tybetańskiego zwana Ningma. Padmasambhawa założył na południowy wschód od Lhasy najstarszy w Tybecie klasztor Samje, który stał się centralnym ośrodkiem szerzenia Diamentowej Drogi. Guru Rinpocze był wielkim mistrzem duchowym i nauczycielem, jest uważany za emanację Buddy Amithaby. Pozostawił po sobie wiele term (ukrytych tekstów Dharmy), które następnie były odnajdywane przez jego uczniów. Poniższy tekst jest fragmentem cyklu "Kanczog Czidu" - najgłębszych nauk Wielkiej Doskonałości.

Kiedy wielki mistrz Padmasambhawa przebywał w Pustelni Wielkiej Skały w Samye, Szierab Gyalpo Ngog, niewykształcony 61-letni człowiek, który posiadał najwyższą ufność i silne oddanie dla mistrza, usługiwał mu przez jeden rok. Przez cały ten czas Ngog nie poprosił go o żadne nauki; również mistrz niczego mu nie przekazał. Kiedy po roku mistrz zamierzał wyjechać, Ngog ofiarował mu talerz w kształcie mandali, na którym położył kwiat jednej uncji złota, a następnie powiedział: "Wielki mistrzu, pomyśl o mnie z dobrocią. Po pierwsze: jestem niewykształcony. Po drugie: mam niewielką inteligencję. Po trzecie: jestem stary, a więc moje elementy są na wyczerpaniu. Proszę cię, przekaż naukę staremu człowiekowi stojącemu na krawędzi śmierci, która byłaby prosta do zrozumienia, mogłaby odciąć wątpliwości, była łatwa do urzeczywistnienia i zastosowania, miała skuteczny pogląd i pomogła mi w przyszłych żywotach."

Mistrz wskazał swoim podróżnym kijem na serce starego człowieka i udzielił mu następującej instrukcji: Posłuchaj mnie, stary człowieku! Spójrz na przebudzony umysł własnej świadomości! Nie ma on formy ani koloru, środka ani krawędzi. Najpierw: nie ma źródła, ale jest pusty. Potem: nie ma miejsca, w którym mógłby przebywać, ale jest pusty. W końcu: nie ma miejsca, do którego miałby odejść, ale jest pusty. Ta pustka nie została z niczego uczyniona, jest przejrzysta i świadoma. Kiedy widzisz i rozpoznajesz to, rozpoznajesz swoje pierwotne oblicze. Rozumiesz naturę rzeczy. Widziałeś naturę umysłu, rozpuściłeś podstawowy stan rzeczywistości i odciąłeś wątpliwości dotyczące zagadnień poznania.

Ten przebudzony umysł świadomości nie został wykonany z żadnej materialnej substancji; powstał sam z siebie i jest wrodzony. Jest to natura rzeczy, którą łatwo jest urzeczywistnić, ponieważ nie trzeba jej szukać na zewnątrz. Jest to natura umysłu, która nie składa się z jakiegoś konkretnego postrzegającego i czegoś, na czym można by się skupić. Przeciwstawia się ograniczeniom nietrwałości i unicestwienia. Nie ma w niej niczego do przebudzenia; przebudzony stan oświecenia to twoja świadomość, która jest w naturalny sposób przebudzona. Nie ma w niej żadnej rzeczy, która idzie do piekła; świadomość jest w naturalny sposób czysta. Nie ma w niej żadnej praktyki, którą trzeba by kontynuować; jej natura jest w sposób naturalny świadoma. Ten wielki pogląd naturalnego stanu jest obecny w tobie; postanów, że nie będziesz go poszukiwał na zewnątrz.

Kiedy w ten sposób zrozumiesz pogląd i będziesz chciał zastosować go w swoim doświadczeniu, gdziekolwiek się zatrzymasz, będzie to góra odosobnienia twojego ciała. Bez względu na to, jakie zewnętrzne zjawiska postrzegasz, zachodzą one w naturalny sposób i są w naturalny sposób puste; pozwól im, niech będą wolne od tworów umysłu. W naturalny sposób uwolnione zjawiska staną się twoimi pomocnikami, a ty będziesz mógł praktykować, biorąc zjawiska za ścieżkę.

Cokolwiek porusza się w twoim umyśle, cokolwiek myślisz, nie ma żadnej esencji, lecz jest puste. Myśli uwalniają się w sposób naturalny. Kiedy pamiętasz o esencji swojego umysłu, możesz przyjąć myśli za ścieżkę, a praktyka stanie się łatwa.

Jeśli natomiast chodzi o najgłębszą radę: bez względu na to, jakiego rodzaju przeszkadzające uczucia odczuwasz, spójrz na dane uczucie, a ono bez śladu uspokoi się. Przeszkadzające uczucie wyzwala się więc w sposób naturalny. Można to bez trudu praktykować.

Kiedy możesz praktykować w ten sposób, twój trening medytacyjny nie ogranicza się do [medytacyjnych] sesji. Wiedząc, że wszystko jest pomocnikiem, twoje doświadczenie medytacyjne jest niezmienne, wrodzona natura jest niegasnąca, a twoje zachowanie uwolnione z pęt. Gdziekolwiek jesteś, nigdy nie oddalasz się od wrodzonej natury.

Jeśli raz to zrozumiesz, twoje materialne ciało może być stare, ale przebudzony umysł się nie starzeje. Nie zna różnicy pomiędzy młodością i starością. Wrodzona natura nie jest stronnicza. Kiedy rozpoznasz tę świadomość, obecną w tobie wrodzoną pełnię uwagi, nie będzie różnicy pomiędzy zdolnym a tępym. Kiedy zrozumiesz, że ta wrodzona natura, wolna od stronniczości, jest obecna w tobie, nie będzie różnicy pomiędzy dużymi i małymi umiejętnościami. Mimo iż twoje ciało, podpora umysłu oddali się, dharmakaja świadomości mądrości jest niegasnąca. Kiedy osiągniesz stabilizację w tym nieznanym stanie, nie ma różnicy pomiędzy długim, a krótkim okresem życia.

Stary człowieku, praktykuj prawdziwe znaczenie! Weź sobie praktykę do serca! Nie myl słów i znaczeń! Nie oddzielaj się od swego przyjaciela, cierpliwości! Do wszystkiego podchodź z uważnością! Nie angażuj się w jałowe gadulstwo i bezsensowne plotkarstwo! Nie angażuj się w zwykłe cele! Nie zaprzątaj sobie głowy obawami o potomstwo! Nie pragnij jeść pić w nadmiarze! Postanów umrzeć jako zwykły człowiek! Twoje życie biegnie przed siebie a więc bądź pilny! Praktykuj zgodnie z tym wyjaśnieniem dla starego człowieka na krawędzi śmierci!


Ponieważ [Guru Rinpocze] wskazał kijem na serce Szieraba Gyalpo, jest to zwane "Wyjaśnieniem wskazującym kijem na starego człowieka". Szierab Gyalpo Ngog osiągnął wyzwolenie i spełnienie.

Dla pożytku przyszłych pokoleń księżniczka Kharczien zapisała to pod tytułem "Wyjaśnienia Wskazującego Kija".