Od samego początku wszystkie istoty są Buddą.
Jak woda i lód ­
bez wody nie ma lodu, poza nami nie ma buddów.

Jak blisko prawda,
a jak daleko jej szukamy
jak ktoś, kto pośród wody krzyczy z pragnienia.

Podobni dziecku bogacza,
które jak nędzarz błądzi po ziemi,
bez końca krążymy w sześciu światach.

Przyczyną naszych trosk jest złudzenie ego.
Z ciemnej ścieżki na ciemną ścieżkę wędrujemy w ciemności ­
jakże uwolnić się z koła narodzin i śmierci?

Bramą wolności
jest samadhi zazen ­ ponad zachwytem,
ponad wychwalaniem,
czysta Mahajana.

Przestrzeganie wskazań, dawanie i skrucha,
niezliczone dobre czyny i droga prawego życia ­
wszystko pochodzi z zazen.

Zatem jedno prawdziwe samadhi kładzie kres złu,
oczyszcza karmę, rozwiązując trudności.

Gdzież wówczas ciemne ścieżki
mogące nas zwieść?

Czysta Ziemia Lotosu nie jest daleko stąd.

Słysząc tę prawdę sercem pokornym i wdzięcznym,
sławić ją i przyjmować, praktykując jej mądrość ­
ileż to błogosławieństw, jakie góry zasług!

A gdy zwracamy się do wewnątrz
i doświadczamy naszej Prawdziwej Natury ­
że Prawdziwa Jaźń jest nie jaźnią,
że nasza własna Jaźń jest nie jaźnią ­
stajemy ponad ego i poza zręcznymi słowami.

Wtedy brama do jedności przyczyny i skutku
otwiera się na oścież.

Nie dwie i nie trzy ­
jedna w przód biegnie Droga.

Teraz nasza forma jest nie-formą ­
choć przychodzimy i odchodzimy, nie opuszczamy nigdy domu.

Teraz nasza myśl jest nie-myślą,
nasz taniec i śpiew
są głosem Dharmy samej.

Jak rozległe jest niebo bezkresnego samadhi!
Jak jasne i przejrzyste księżycowe światło mądrości!

Cóż jest poza nami, czegóż nam brak?

Nirwana otwarcie ukazuje się naszym oczom.
Ziemia, na której stoimy,
to Czysta Ziemia Lotosu
i to właśnie ciało jest ciałem buddy.