Kim był Budda?

Historyczny Budda, Siddhartha Gautama z rodu Siakjów, urodził się jako syn króla Siuddhodany i jego żony Maji w północnych Indiach, na terenie dzisiejszego Nepalu, około 570 roku p.n.e.

W wieku 29 lat, młody książę Siddhartha, który wiódł dotąd beztroskie i pełne dworskich uciech życie, zetknął się przypadkowo ze starcem, spotkał chorego, zobaczył ciało zmarłego oraz kontemplującego mnicha. Głęboko poruszony przemijalnością wszelkich zjawisk oraz wszechobecnym cierpieniem, potajemnie opuścił królewski pałac, aby prowadzić ascetyczne życie i dążyć do poznania absolutnej Prawdy.

Spędził sześć lat poszukując duchowej drogi życia i medytując pod kierunkiem nauczycieli i joginów reprezentujących różne szkoły filozoficzne, jednak żadna z proponowanych dróg nie satyfakcjonowała go w pełni, dlatego w końcu zdecydował się na pełne wyrzeczeń i ascezy samotne życie. Po pewnym czasie przekonał się jednak o bezużyteczności skrajnej ascezy i w 35 roku życia pogrążył się w głębokiej medytacji pod drzewem bodhi, której zwieńczeniem było doświadczenie oświecenia - Siddhartha rozpoznał prawdziwą naturę umysłu i stał się Buddą czyli "przebudzonym".

Przez 45 kolejnych lat, aż do swojej śmierci, prowadził działalność publiczną w środkowym dorzeczu Gangesu, nauczając ludzi tego "jakimi rzeczy są".