Cierpienie świadomie przyjęte przestaje być cierpieniem, staje się dźwignią, która kieruje mnie ku Bogu. Jak do cierpienia odnosi się buddyzm?

Jeżeli jest się w stanie uniknąć cierpienia, to należy tak właśnie zrobić. Nie chodzi tu jednak ani o niepohamowany hedonizm ani o dążenie do własnego szczęścia kosztem innych, lecz o normalne szczęśliwe życie, o zharmonizowanie tego co wewnątrz człowieka z tym co na zewnątrz.

W buddyzmie Diamentowej Drogi uważa się, że najwyższa Prawda jest zarazem stanem niewyobrażalnego szczęścia, łatwiej jest poczuć przedsmak tego stanu kiedy doświadcza się szczęścia a nie cierpienia.

Jeżeli cierpienie jakie nas spotyka jest jednak nieuniknione, to zamiast uciekać przed nim, lepiej jest spróbowac wykorzystać je jako naukę oraz próbę własnego charakteru i umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Więcej w tekście z naukami XVII Karmapy Taje Dordże "Ból, zwycięstwo i wyścig życia".

Polecam książkę "W obronie szczęścia" Matthieu Ricarda.