Do czego buddyści używają różańca?

Podobnie jak mantra, buddyjski różaniec, czyli mala jest narzędziem, które ma pomóc w medytacji i tak jak przy stosowaniu mantry (patrz pytania: 2002-018, 2002-019) można wyróżnić również trzy sposoby używania mali.

Pierwszy poziom związany jest z utrzymywaniem koncentracji. Jeżeli nawyk przesuwania koralików jest dość silny, to nie ustaje on nawet wówczas kiedy umysł uciekł daleko od praktyki medytacyjnej i zagłębił się w niezwykle istotnych filozoficznych rozważaniach, albo równie ważnym planowaniu sobotniego wieczoru. Łatwiej jest nabrać dystans do tego rodzaju myśli, jeżeli nie jest się przez nie pochłoniętym. Kiedy człowiek zorientuje się, że przesuwa koraliki mali prawdopodobnie przypomni sobie, że chyba właśnie wykonuje praktykę medytacyjną i na nowo skoncentruje się na niej. Mala służy również do liczenia powtórzeń mantry, w praktykach, które wymagają wyrecytowania ich określoną ilość razy.

Na drugim poziomie mala traktowana jest w sposób symboliczny, np. każdy koralik może symbolizować jedną istotę, przesuwając go ku górze można sobie wyobrażać, że pomaga się tej istocie osiągnąć lepsze odrodzenie, a tym samym pobudza się w sobie stan współczucia.

Na najgłębszym poziomie mala, która składa się ze 108 koralików i została pobłogosławiona przez buddyjskiego nauczyciela, reprezentuje 108 oświeconych aspektów Stanu Buddy. Poprzez jej dotykanie podświadomość praktykującego nawiązuje bliskie związki z tymi aspektami Oświecenia.

Więcej na Wikipedii.