11 czerwca 2014 roku, rano ok. godz. 7:30 w ośrodku buddyjskim w Renchen-Ulm w Niemczech niespodziewanie zmarł w wieku 62 lat XIV Szamar Rinpocze Mipham Czokji Lodro, jeden z najbardziej znaczących współczesnych mistrzów buddyzmu tybetańskiego. Administracja biura Szamarpy oficjalnie potwierdziła, że przyczyną zgonu był atak serca. Rinpocze przebywa w pośmiertnym stanie medytacyjnym thugdam.

Mipham Czokji Lodro urodził się w królestwie Derge we Wschodnim Tybecie, w arystokratycznej rodzinie Athub. W wieku czterech lat został rozpoznany przez swojego wuja XVI Karmapę Rangdziunga Rigpi Dordże jako czternasta inkarnacja Szamarpy,drugiego po Karmapie zwierzchnika szkoły karma kagju, jednej z czterech głównych szkół buddyzmu tybetańskiego. Linia świadomie odradzających się lamów (tulku), jakimi są Szamarpowie została zapoczątkowana w XIII wieku i po linii Karmapów była drugą tego rodzaju duchową sukcesją w Tybecie.

W "Namtar Gonpa Lungton" II Karmapa Karma Pakszi (1203-1283) przepowiedział, iż w przyszłości Karmapa zamanifestuje się w dwóch emanacjach - będą to dwie formy ekspresji tego samego umysłu i o tym samym urzeczywistnieniu, które pojawią się dla pożytku istot. Pierwszy Szamarpa, Khedrub Drakpa Senge (1283-1349), był głównym uczniem III Karmapy Rangdziunga Dordże (1284–1339). Rangdziung Dordże, dzierżawca Czarnej Korony, wręczył mu identyczną koronę czerwonego koloru i nadał mu tytuł "Szamarpy", dlatego tradycyjnie Szamarpowie określani są również mianem "Karmapów Czerwonej Korony" (tyb. Szamar Karmapa) dla odróżnienia od "Karmapów Czarnej Korony" (tyb. Szanag Karmapa).

Sam XIV Szamarpa podkreślał jednak:
"Każda inkarnacja jest nowym ludzkim życiem a kredyt w postaci wspaniałych czynów dokonanych w przeszłości nie jest przesyłany automatycznie do nowego wcielenia. Nie można też winić żadnego tulku za to, że nie jest tak wielki jak jego poprzednicy. Chłopcy czy dziewczęta są rozpoznawani jako tulku w młodym wieku i umieszczani w klasztorach, gdzie muszą sprostać ogromnej ilości obowiązków. Nie wybierają sami takiego życia dla siebie. Dotyczy to każdej linii tybetańskich inkarnowanych tulku. Wielkość należy zatem zdobywać wciąż na nowo w każdym kolejnym życiu."

XIV Szamarpa przez wiele lat był jednym z najbliższych uczniów XVI Karmapy, któremu wiernie towarzyszył również na uchodźstwie w Indiach. Otrzymał nie tylko staranne buddyjskie wykształcenie zarezerwowane dla wysokiej rangi tulku, lecz był także niezwykle ciekaw zachodniej wiedzy, szczególnie interesował się neuronaukami, zachodnią literaturą i muzyką oraz fizyką. Rinpocze był indywidualistą, lamą umiejętnie łączącym tybetańską tradycję z zachodnią współczesnością i nigdy nie unikał wytyczania nowych ścieżek, jeśli uważał, że przyniesie to korzyść innym.

Po śmierci XVI Karmapy w 1981 roku, Szamar Rinpocze kontynuował projekty rozpoczęte przez swojego guru, m.in. założył w New Delhi uczelnię buddyjską Karmapa International Buddhist Institute. W 1994 roku XIV Szamarpa odnalazł i rozpoznał siedemnastą inkarnację Karmapy - Trinleja Thaje Dordże.

Rinpocze umiejętnie wykorzystywał swoje zdolności buddyjskiego nauczyciela dopasowując styl i rodzaj udzielanych nauk do potrzeb i poziomu uczniów. W ciągu ostatnich kilkunastu lat Szamar Rinpocze wiele podróżował po Azji, Ameryce i Europie, gdzie założył liczne ośrodki medytacyjne Bodhi Path. W roku 2009 powołał Infinite Compassion Foundation - organizację zajmującą się szeroko rozumianą kwestią praw zwierząt. Jest autorem książek, m.in.: Creating a Transparent Democracy: a New Model, The Path to Awakening, Boundless Awakening, A Golden Swan in Turbulent Waters (biografia X Karmapy Czojinga Dordże - aktualnie w tłumaczeniu na język polski).

Tłumaczenie: Grzegorz Kuśnierz.