Wewnętrzna Esencja Dzigme Lingpa Dzigme Lingpa, dzierżawca nauk linii Longczen Nintig (Najskrytszej Esencji Wielkiej Przestrzeni), żył w Tybecie w latach 1729 - 1797. Był on niezwykłą postacią. Jako młody człowiek wstąpił do klasztoru ningmapy w południowym Tybecie i otrzymał wiele przekazów, ale nie miał zbyt dużo sposobności do odbywania intensywnych studiów. Po oddaniu się intensywnej medytacji miał w wieku około trzydziestu lat wiele wizji Longczienpy, w których otrzymał od niego różne nauki, a w szczególności nauki Dzogczen (Wielkiej Doskonałości). Choć Dzigme Lingpa był bardzo sławny wśród buddyjskich uczonych pozostał joginem, który był nieporuszony sławą i rozgłosem.

Wielka Doskonałość jest największą prostotą. Jest tym, co po prostu jest. Nie można jej pokazać za pomocą analogii, nic jej też nie może zaszkodzić. Jest wolna od ograniczeń i przekracza wszelkie skrajności. Jest chwilą obecną, która nie zmienia swego koloru ani kształtu. Kiedy stajesz się z nią jednym, pragnienie medytacji rozpuszcza się samo z siebie, uwalniasz się z łańcuchów medytacji i filozofii. Rodzi się w Tobie autentyczne przekonanie wynikające z doświadczenia. Myśliciel dezerteruje. Nie ma już żadnego pożytku z "dobrych" myśli, nie ma też żadnego cierpienia z powodu "złych" myśli. Neutralne myśli nie są już w stanie nikogo oszukać.

Ludzie zwykle próbują rozróżniać "dobre" myśli od "złych". To tak jakby próbowali oddzielić mleko od wody. Łatwo jest nam zaakceptować ciężkie sytuacje jako naturalną część życia, trudniej jest nam natomiast postrzegać pozytywne doświadczenia jako część naszej ścieżki. Stan nie-medytacji rodzi się w sercu człowieka, który nie oddziela medytacji od innych aktywności, nie ma też żadnej pokusy wydłużania czy skracania długości swojej medytacji. To jest właśnie wszechprzenikająca radość, wolna od wszelkich wątpliwości. Jest to coś zgoła innego od zmysłowych przyjemności czy też przyziemnego szczęścia, jakiego doświadczaliśmy do tej pory.