XIV Dalajlama Tenzin Gjaco jest duchowym i politycznym przywódcą Tybetu oraz zwierzchnikiem szkoły Gelug buddyzmu tybetańskiego. Urodził się w roku 1935 w rodzinie ubogich chłopów z prowincji Amdo. Dwa lata poźniej, zgodnie z wielowiekową tradycją, uznano go za nowe wcielenie XIII Dalajlamy. Po ataku komunistycznych Chin na Tybet w 1950 roku, XIV Dalajlama objął pełną władzę polityczną. Rok później jego podbitą ojczyznę przyłączono do Chin. Próbował szukać kompromisu, który pozwoliłby zachować kulturę i tożsamość narodu tybetańskiego pod nowymi rządami. Brutalność chińskich represji oraz prześladowania religijne doprowadziły jednak do wybuchu powstania we wschodniej części kraju. Dalajlama kontynuował studia monastyczne, które ukończył w 1959 roku, uzyskując tytuł gesze lharampa, odpowiednik doktoratu z filozofii buddyjskiej.

W marcu 1959 roku fala antychińskich demonstracji w Lhasie, której mieszkańcy obawiali się, że Chińczycy uprowadzą ich przywódcę, doprowadziła do wybuchu powstania w centralnej części kraju. Dalajlama ratował się ucieczką do Indii, gdzie powołano tybetański rząd na uchodźstwie. Dalajlama stanowczo sprzeciwia się używaniu przemocy wwalce o wolność i podstawowe prawa Tybetańczyków, szukając - jak dotąd bezskutecznie - pokojowego rozwiązania w dialogu z przywódcami ChRL. W 1989 roku za swoją działalność polityczną otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.