Pozostań w otwartości Dilgo Czientse Rinpocze Dilgo Czientse Rinpocze (1910-1991) był jednym z największych mistrzów buddyjskich naszych czasów, jednym z ostatnich lamów, którzy ukończyli swą edukację w jeszcze wolnym Tybecie. Po śmierci Duddzioma Rinpocze został przywódcą linii Njingma buddyzmu tybetańskiego, funkcję tą sprawował do swojej śmierci. Rinpocze był inkarnacją Dziamjanga Czientse Łangpo, mistrza i wizjonera z XIX wieku, jednego z inicjatorów ruchu Rime, którego ideą było praktykowanie jednej drogi aż do realizacji i jednocześnie tak dobra znajomość nauk innych szkół, by można było udzielić wszystkim uczniom najbardziej pożytecznych wskazówek. Więcej informacji o Rinpocze można znaleźć na stronie klasztoru Szeczen: www.shechen.org.

Źródłem wszystkich zjawisk zarówno samsary jak i nirwany
Jest natura umysłu, pusta, świetlista,
Wszechobejmująca, rozległa jak niebo.

Spoczywając w stanie ogromu podobnego do nieba,
Rozluźnij się w jego otwartości, pozostań w otwartości,
Połącz się ze stanem podobnym do nieba:
Naturalnie, będzie się to działo w coraz większym rozluźnieniu.
Doskonale!

Jeżeli osiągniesz mistrzostwo
W tej metodzie łączenia umysłu z poglądem,
Twoje urzeczywistnienie będzie w naturalny sposób ogromne.
Tak jak słońce swobodnie świeci w przestrzeni,
Twoje współczucie obejmie wszystkie nieurzeczywistnione istoty.


Umysł dzielący doświadczenie na przedmiot i podmiot najpierw utożsamia się z "ja", następnie z "moje" i zaczyna lgnąć do "mojego ciała," "mojego umysłu," "mojego imienia." Nasze przywiązanie do tych trzech pojęć wzrasta coraz bardziej, a my stajemy się coraz bardziej zaabsorbowani swoim własnym pożytkiem. Cała nasza walka o wygodę, nietolerancja dla denerwujących nas okoliczności, nasze zainteresowanie przyjemnościami i bólem, bogactwem i biedą, sławą i zapomnieniem, pochwałą i obwinianiem wydarzają się z powodu tego "ja."

Zwykle mamy tak wielką obsesję na swoim punkcie, że rzadko kiedy myślimy o innych, w zasadzie nie interesują nas wcale, tak jak tygrysa nie interesuje idea jedzenia trawy. Jest to całkowite przeciwieństwo do postawy Bodhisattwy. W rzeczywistości ego jest tylko intelektualnym wymysłem i kiedy zrozumiesz, że zarówno schwytany przedmiot jak i chwytający umysł są puste, zrozumiesz, że inni nie są od ciebie różni. Całą energię, jaką wkładamy w dbanie o siebie, Bodhisattwa wkłada w pomaganie innym. Jeśli Bodhisatwa widzi, że jeśli rzucając się w otchłanie piekieł może pomóc choćby jednej istocie, to robi to bez chwili wahania, jak łabędź lądujący na orzeźwiającym jeziorze.