Ścieżka bodhisattwy Szantidewa Szantidewa był uczonym z buddyjskiego uniwersytetu Nalanda żyjącym w VIII wieku w Indiach. Reprezentował szkołę filozoficzną Prasangika Madhyamaka. Znany jest jako autor traktatu Bodhiczarjawatara (Przewodnik na Ścieżce Bodhisattwy), którego fragmenty publikujemy poniżej. Traktat ten, napisany poetyckim stylem, opisuje proces duchowego rozwoju i do dziś studiowany jest przez praktykujących Wielką i Diamentową Drogę. Według często spotykanej definicji bodhisattwa świadomie rezygnuje z wkroczenia do pełnej nirwany dopóki nie wyzwoli wszystkich istot. Jest to jednak pogląd błędny, niezgodny z naukami buddyzmu Wielkiej Drogi. Mówienie o "rezygnacji z własnego oświecenia" ma charakter dydaktyczny i symboliczny, obrazując wagę altruistycznej motywacji ponad własne osiągnięcia tego, kto praktykuje Ścieżkę Bodhisattwy, Bodhisattwajanę.

Chcę być strażnikiem dla potrzebujących ochrony,
Przewodnikiem dla podróżnych.
Dla tych, którzy pragną przekroczyć rzekę,
Obym był łodzią, tratwą, mostem.

Chcę być wyspą dla żeglarzy w czasie sztormu,
Lampą dla spragnionych światła,
Łóżkiem dla potrzebujących odpoczynku.
Obym był sługą tych, którzy potrzebują sług.

Chcę być klejnotem spełniającym życzenia, wazą pełną skarbów,
Pełnym mocy słowem i zdolnością uzdrawiania.
Obym był cudownym drzewem spełniającym życzenia,
Matką, która daje wszystkim to, czego potrzebują.

(...)

Tak jak wszyscy Buddowie przeszłości
Rozwinęli Oświeconą Postawę umysłu
I krok po kroku wytrwale podążali
Ścieżką Bodhisattwy,

Chcę, dla pożytku wszystkich istot
Również rozwinąć w sobie takie nastawienie.
Te właśnie cechy będę stopniowo
Rozwijał i ćwiczył się w nich.

(...)

W śpiewie ptaków i w westchnieniach drzew,
W blasku światła i w bezkresie nieba,
Oby wszystkie istoty, co do jednej,
Usłyszały niezmienny dźwięk Dharmy.

Dopóki będzie istnieć przestrzeń,
Dopóki będą żyły czujące istoty,
Obym również i ja pozostał
I rozpuszczał cierpienie tego świata.