Jak zostawić zbędne rzeczy i podróżować bez balastu? Tenzin Wangyal Rinpocze Informacje na Wikipedii: Tenzin Wangyal Rinpocze. Strona Związku Garuda w Polsce.

Doświadczenie, jakie mamy przed śmiercią, nasz stan umysłu w chwili umierania, są w tybetańskiej kulturze uważane za bardzo ważne. W istocie ważny jest nasz stan umysłu przed każdym odejściem w naszym życiu. Każde nasze odejście powinno być jasne, zdrowe i przyjemne, gdyż tym, co w nas pozostaje, jest obraz tego odejścia. Gdy zbliża się śmierć jest istotne, żeby nasz umysł był zorientowany na praktykę medytacji, nie myśląc o niczym poza nią, gdyż jest ona naszym najlepszym, głębokim wsparciem.

W procesie umierania musimy pozostawić wszystkie znane nam związki, nasze dzieci, przyjaciół, dom, tożsamość, cały nasz świat. W tą podróż udajemy się samotnie.

Jednak, gdy podejmujemy tą podróż, wszystko to, co naprawdę jest obecne głęboko w nas, wszystko, czego autentycznie dotknęliśmy i z czym się głęboko zapoznaliśmy, należy do nas. Autentyczna wiedza i zrozumienie, nabyte poprzez związek z naukami i doświadczenie zdobyte przez praktykę, są prawdziwymi wartościami, ponieważ możemy je ze sobą zabrać nawet w czasie wielkiego odejścia w śmierć.

Generalnie, obserwując stare osoby, przechodzą proces umierania, możemy zauważyć dwie rzeczy: nie wiedzą, dokąd odchodzą i za dobrze znają uwarunkowany świt, który pozostawiają. Odchodzenie do miejsca, którego nie znamy zawsze jest trudne, jak tez trudno jest zostawić coś, co dobrze znamy. Gdy te dwa czynniki się spotykają, mnożą się wzajemnie.

W buddyzmie kładzie się nacisk na: nie-przywiązanie. Nie przywiązywanie się jest ważne szczególnie gdy umieramy. Możemy sobie pomyśleć: „Świetnie, w takim razie nie będę przywiązany.” Jednak, pomimo naszych najlepszych intencji szybko przekonujemy się, że w rzeczy samej jesteśmy przywiązani. Jak możemy zacząć rozwijać postawę braku przywiązania wobec uwarunkowanych zjawisk pojawiających się w naszym życiu? Możemy kontemplować prawdę, że wszystkie zjawiska są ze swej natury iluzoryczne, są projekcjami. Oraz są nietrwałe.

Gdy rozważymy te prawdy, wtedy oczywiście na poziomie rozumu jest dla nas jasne, że nie należy się przywiązywać. Ale jak często w naszym życiu tak naprawdę przydatne okazują się dla nas filozoficzne rozważania? Cóż, to zależy od tego, jak głęboko je rozumiemy. Zależy to także od naszych doświadczeń życiowych - być może zdarzyło nam się walczyć o osiągnięcie czegoś, aż, w trakcie tej walki, zrozumieliśmy, że nie jest to aż takie ważne, że możemy wcale nie starać się o osiągnięcie tego celu, gdyż on wcale nas nie zmieni, chociaż mogło nam się tak wcześniej wydawać. W takich chwilach zaczynamy rozumieć iluzoryczną naturę tego, co wcześniej wydawało się bardzo solidne.

Rozpoznanie iluzorycznej natury zjawisk jest potężnym sposobem na odcięcie przywiązania do tego życia. Rozpoznanie nietrwałości zjawisk jest kolejnym potężnym antidotum. Pragniemy na zawsze zachować rzeczy, które są dla nas cenne, prawda? Nierzadko mówimy, że pragniemy czegoś tak bardzo, że poświęcimy całe życie, żeby to zdobyć. Ale kiedy już to zdobędziemy, jak długo będziemy mogli to zatrzymać? Niezbyt długo, prawda? To może być 10, 20, 30, może 40 lat, ale nie dłużej. Taka jest prawda, nie możemy zatrzymać nic na dłużej.

Praktykując zastanawiamy się nad tymi zasadami i stosujemy je do rzeczy, których chwytamy się w naszym życiu i poprzez praktykę docieramy do poczucia szczerego nie-przywiązania, puszczenia. Gdy nadal zgłębiamy te sposoby, dochodzimy do coraz głębszego zrozumienia, które pozwala nam puszczać coraz bardziej. Gdy naprawdę doświadczamy tych właściwości i zasad w relacji do spraw, które pojawiają się w życiu, wtedy dochodzimy do poczucia, że będziemy potrafili naturalnie puścić wszystko w trakcie umierania.

Zatem, jak widzimy, jest wiele aspektów, które należy rozważać odnoszących się do natury nas samych i zjawisk, coraz głębsze aspekty prawdy i ich wzajemne przeplatanie się. Praktyka jogi snu jest bardzo ściśle z tym związana. Poprzez praktykę jogi snu możesz rozpoznać w świadomym śnie: „To jest sen.” Co to oznacza? To znaczy, że nie jest to prawdziwe. A co to oznacza? Oznacza to, że możemy się o to nie martwić. Kiedy nie będziemy się o to martwić, nagle okaże się, że możemy się rozluźnić, spocząć. Gdy przyjrzymy się dokładnie skąd bierze się całe nasze cierpienie, ból i pomieszanie, zobaczymy, że powstają one na bazie błędnego postrzegania zdarzeń, zjawisk i siebie jako realnych, istniejących niezależnie oraz na silnym poczuciu chwytania, które rozwijamy. Cierpimy zawsze wtedy, gdy jesteśmy przekonani, że coś jest prawdziwe i nie udaje nam się rozpoznać sennej, iluzorycznej, nietrwałej natury.

Zatem jak zmierzymy się ze śmiercią zależy od tego, jak wiele zdobyliśmy zrozumienia i wiedzy odnoszących się do iluzorycznej, sennej natury nas samych i zjawisk , tego na ile wyraźnie dostrzegliśmy te prawdy poprzez naszą praktykę i doświadczenie i jak głęboko to rozumienie się w nas zakorzeniło.