Szeczen Rabdziam Rinpocze urodził się w 1967 roku, jest wnukiem i duchowym spadkobiercą Dilgo Czientse Rinpocze, po którego śmierci w roku 1991 przejął odpowiedzialność za prowadzenie klasztoru Szeczen i przekaz nauk. Szeczen Rabdziam Rinpocze jest siódmym w tej linii tulku. Drugi Rabdziam Rinpocze założył w prowincji Kham we Wschodnim Tybecie klasztor Szeczen, który należy do sześciu głównych klasztorów szkoły njingma. Rinpocze, razem ze swoim dziadkiem, odiwedził po raz pierwszy kraje zachodu w roku 1976. Szeczen Rabdziam Rinpocze jest głównym nauczycielem odpowiedzialnym za edukację nowej inkarnacji Dilgo Czientse Rinpocze.

Doświadczenie Wielkiej Doskonałości (dzogpa czienpo) wymaga znacznie więcej niż tyko rozwijania intelektualnego zrozumienia czy studiowania wielu tekstów i ksiąg. Oddanie i głębokie zaufanie do autentycznego duchowego nauczyciela są niezbędne, aby urzeczywistnić Wielką Doskonałość. Przekaz zrozumienia natury umysłu wydarza się naprawdę wówczas, gdy urzeczywistniony nauczyciel spotyka ucznia, który potrafi postrzegać go jak samego Buddę. Kiedy zachodzą takie okoliczności pojawia się przekaz prawdziwej natury umysłu.

W bezpośrednim przekazie pomiędzy guru a uczniem nie są konieczne ani podniosłe słowa, ani szczegółowe wskazówki. W życiorysach wielkich mistrzów znajdujemy przykłady, które to obrazują. Pewnego razu Patrul Rinpocze przebywał ze swoim wieloletnim, bliskim uczniem Njoszulem Lungtokiem. Była noc, a oni leżeli na górskiej łące położonej powyżej klasztoru Dzogczen we Wschodnim Tybecie. Patrul zwrócił się do swojego ucznia: "Lungtoku, czy znasz naturę umysłu?", ów odparł: "No, niezbyt". Wtedy Patrul Rinpocze rzekł: "A czy widzisz gwiazdy migotające na niebie?", Lungtok odpowiedział: "Tak". "A czy słyszysz psy szczekające opodal klasztoru Dzogczen?", Lungtok odrzekł: "Tak". Wówczas Patrul Rinpocze zapytał: "Czyż nie taka jest natura umysłu?". I w tym momencie Lungtok zrozumiał absolutną naturę umysłu. Czysty związek pomiędzy nauczycielem a uczniem umożliwia coś takiego, więc proszę próbujcie rozwijać doskonałe oddanie.

==============

Dla bardziej dociekliwych bonus w postaci nieco dłuższej wersji historii o Patrulu Rinpocze i Njoszulu Lungtoku, która pochodzi z książki Njoszula Khenpo i Lamy Surja Das "Natural Great Perfection. Dzogchen teachings and Vajra songs" [przyp. jw]:

Njoszul Lungtok Tenpai Njima był głównym uczniem Patrula Rinpocze. Przez dwadzieścia pięć lat otrzymywał bezpośrednie nauki doświadczenia (njongtri) od swojego guru - często udawali się w góry bądź do lasów, gdzie mistrz przekazywał uczniowi indywidualne instrukcje i gdzie razem medytowali. Patrul Rinpocze zwykle bytował na pustkowiach, przebywając tam jedynie z kilkoma bliskimi uczniami, a Njoszul Lungtok spędzał z Rinpocze najwięcej czasu.

Pewnego razu Patrul Rinpocze i Njoszul Lungtok Tenpai Njima medytowali razem w górach. Patrul Rinpocze zapytał swojego ucznia czy urzeczywistnił naturę umysłu. Njoszul Lungtok odparł, że nie postrzega jej zbyt klarownie. Kontynuowali praktykę. Pewnego wieczora rozpalili ognisko i ugotowali posiłek. Mistrz zapytał ucznia ponownie o urzeczywistnienie natury umysłu i powtórnie Lungtok zaprzeczył.

Njoszul Lungtok udał się na regeneracyjny sen i przyśnił mu się monstrualnej wielkości kłębek czarnej nici, który Patrul Rinpocze rozplątał odsłaniając ukryty w środku złoty posążek Buddy Dordże Sempa. Patrul Rinpocze, kiedy usłyszał od ucznia opis snu, stwierdził: "Dobra, zróbmy to teraz".

Zapadał zmierzch i obaj rozpoczęli praktykę namkhai naldzior - jogę przestrzeni nieba, leżąc na plecach i wpatrując się w ciemny, rozgwieżdżony firmament. Z dołu doliny dobiegało ich odległe ujadanie psów w klasztorze Dzogczen. Patrul Rinpocze zapytał Lungtoka: "Czy słyszysz szczekanie psów?". Uczeń potwierdził. Patrul Rinpocze zapytał ponownie: "A widzisz gwiazdy na niebie?". Njoszul Lungtok znowu potwierdził i uświadomił sobie: "Tak, słyszę psy - to świadomość związana z uchem. Tak, widzę gwiazdy - to świadomość związana z okiem. To wszystko jest świadomością!" W tym momencie ujrzał, że wszystko zawiera się wewnątrz, nie znajduje się na zewnątrz. Rigpa, pierwotny oświecony umysł jest wewnątrz. Wszystko jest wyrazem rigpy, wewnętrzną oświeconą przytomnością.

Węzeł dualistycznego lgnięcia rozpuścił się w jednej chwili, uległ całkowitemu unicestwieniu, a Njoszul Lungtok urzeczywistnił naturę swojego umysłu. Wszelkie wątpliwości zostały odcięte u korzeni i ujrzał nagą przytomność, pustość taką jaka jest. Przyczyniła się do tego moc praktyki medytacyjnej, którą wykonywał - a praktykował bardzo wytrwale - oraz błogosławieństwo guru, któremu całkowicie zawierzył.

Pytania Patrula Rinpocze były jedynie dodatkowym czynnikiem ułatwiającym przekaz duchowego błogosławieństwa. Pytanie się ucznia o to czy słyszy i widzi nie było ani intelektualnym sprawdzianem, ani wyjaśnianiem Dharmy - niczym w tym rodzaju. Była to indywidualna, niezwykle bezpośrednia droga otrzymania błogosławieństwa od mistrza. W ten sposób Njoszul Lungtok osiągnął wielkie urzeczywistnienie.