Krąg ochronny dla nienarodzonych Ngałang Dziampa Taje Celem tego krótkiego eseju jest wyjaśnienie zagadnień wiążących się z - danym przez Buddę - zakazem odbierania życia. Chodzi szczególnie o aborcję i pokrewne jej praktyki. Istotnie, Pan Budda potępił zabijanie nienarodzonych, uznając taki czyn za identyczny z odbieraniem życia istocie w każdym innym momencie życia. Ponieważ jednak na Zachodzie Dharma Buddy jest czymś stosunkowo nowym, a tego rodzaju praktyki są obecnie w zachodnich społeczeństwach szeroko rozpowszechnione, esej ten powstał aby przedstawić i wyjaśnić naukę Buddy.

Od czasu bez początku pojawili się niezliczeni Buddowie. Każdy z nich wskazał drogę prowadzącą wszystkie istoty do szczęśliwości wyzwolenia. Jest powiedziane, że w tym szczególnym cyklu historii pojawi się tysiąc Buddów. Czwartym z nich, ostatnim, który pojawił się w świętym kraju Indii około dwa i pół tysiąca lat temu, był Budda Śakjamuni. Wprawiając w ruch koło dharmy w Waranasi i innych miejscach, Budda Śakjamuni zakorzenił w istotach źródło doczesnej i duchowej szczęśliwości. Jego nauki zawarte są w trzech koszach: Sutra, Abhidharma i Vinaya oraz w zbiorze Tantra. Nauczaną przez Buddę doktrynę można podzielić na dwie części: Mniejszy Pojazd (Hinayana) i Wielki Pojazd (Mahayana). Mniejszego Pojazdu naucza się tych, którzy dostrzegając cierpienia cyklicznej egzystencji decydują się postępować według Dharmy po to, by osiągnąć własne szczęście i wyzwolenie. Wielkiego Pojazdu naucza się tych, którzy pragną wyzwolić z cierpienia wszystkie istoty. Z racji współczującej motywacji i innych czynników, takich jak umiejętne sposoby i mądrość, jest on większy od poprzedniego. Tak więc, gdy - stosownie do nauk Wielkiego Pojazdu - powstanie w naszym umyśle oparte na współczuciu postanowienie, aby osiągnąć Stan Buddy dla dobra wszystkich istot, to definitywnie wkroczyliśmy na ścieżkę prowadzącą do tego stanu. Możemy następnie dzięki praktykowaniu sześciu transcendentalnych cnót: dawania, moralności, cierpliwości, pracowitości, medytacji i mądrości oraz praktykowaniu, gdy nasza sytuacja na to pozwala, szczególnie głębokich i umiejętnych metod tajemnej mantry, osiągnąć Stan Buddy. Wtedy, obdarzeni nieograniczonymi jakościami Buddy, takimi jak mądrość, współczucie i moc, będziemy nieustannie czynić doby o dla istot.

Umiłowanie żyjących istot jest kwintesencją Dharmy. Z tej racji Pan Budda i wielcy dzierżawcy tradycji nieustannie powtarzali z naciskiem, że ponieważ każda czująca istota ceni swoje własne życie tak bardzo jak my sami, odebranie życia jest najbardziej haniebnym uczynkiem. Nawet wobec tych, którzy postępują według Mniejszego Pojazdu i zmierzają tylko do swojego indywidualnego wyzwolenia Budda podkreślał, że powstrzymanie się od odbierania życia jest zasadniczą koniecznością. O ile bardziej jest to, zatem, konieczne dla tych, którzy postępują według Wielkiego Pojazdu! Jest przy tym istotne uświadomić sobie, że tym, czego Budda zabronił, jest odbieranie życia od samego momentu poczęcia aż do momentu śmierci. Tak więc aborcja bądź wykonywanie na nienarodzonym dziecku eksperymentów mających zgubne skutki, jest z taką samą pewnością odebraniem życia, jak odebranie go w każdym innym momencie kontinuum od poczęcia do śmierci. Sam Budda wyraźnie zabronił aborcji w Vinaya-Pitalaal, późniejsi mistrzowie tradycji buddyjskiej, tacy jak Ngorchen Kunga Zangpo i Jetsun Drakpa Gyaltsen, wielokrotnie powtarzali to stanowisko. Moi guru także wyraźnie potępili aborcję.

Aby zrozumieć kim jest istota zabita przez aborcję lub eksperyment przeprowadzony na embrionie, powinniśmy rozważyć proces odrodzenia (...)