Pieśń Marpa Marpa Lotsawa z Lhodrak, nazywany także z powodu przełożenia na tybetański wielu buddyjskich tekstów Marpą Tłumaczem, był założycielem tybetańskiej linii przekazu Kagyu. Pomimo tego, że był świeckim praktykującym i miał na swym utrzymaniu rodzinę, posiadał jednocześnie ogromne oddanie dla Dharmy. Trzy razy podróżował na południe przez Himalaje, żeby od indyjskich mistrzów, takich jak Naropa i Maitripa otrzymać nauki. Najsłynniejszym uczniem Marpy był jogin i poeta Milarepa.

W Nepalu, Marpa prowadził ceremonię podczas pogrzebu swojego starego przyjaciela Chiterpy. Proszony przez swych przyjaciół, którzy się wówczas zebrali o nauki zaśpiewał pieśń będącą kwintesencją instrukcji otrzymanych przez niego od guru, Maitripy.

Zewnętrzne chwytanie - pojawianie się obiektów zmysłowych
Płynie nieustannie jak wielka błogość.
Urzeczywistnij to jako nienarodzoną dharmakaję.
Wewnętrznych więzów świadomości umysłu, która jest dyskursywna
nie można postrzegać jako czegoś rzeczywistego.
Dlatego ujrzyj, że jest to nagi wgląd bez podstawy.


Ogólnie wszystkie dharmy pozornej egzystencji
Są pierwotnie pozbawione istnienia i nienarodzone.
Urzeczywistnij je jako esencję prostoty.


Nie pragnij porzucenia samsary,
Nie ma żadnej nirwany, którą by można osiągnąć.


Samsara i nirwana są samowyzwolonym wrodzonym stanem.
Urzeczywistnij tę jedność jako wielką błogość.
Nawet gdybyś opróżnił umysły Buddów trzech czasów,
Nie znajdziesz tam niczego ponad to.