Samsara i nirwana są samowyzwolonym wrodzonym stanem. Urzeczywistnij tę jedność jako wielką błogość. Nawet gdybyś opróżnił umysły Buddów trzech czasów, Nie znajdziesz tam niczego ponad to.

Polemika zachodnich nauczycieli buddyjskich z wypowiedziami papieża Jana Pawła II nt. buddyzmu zawartymi w jego książce "Przekroczyć próg nadziei".

Wszelkie działania, które podejmujemy w naszym życiu codziennym są ukierunkowane na osiągnięcie spełnienia naszych pragnień, lecz często wysiłki nasze nie przynoszą pozytywnego rezultatu. Nawet jeśli osiągamy to czego szukaliśmy, z kolei musimy stawić czoła możliwości utraty naszego sukcesu.

Krótko mówiąc, radowanie się ilekroć coś przynosi komuś pożytek i czynienie tego oraz odczuwanie smutku wobec rzeczy, które innych ranią i porzucenie ich to pożywka dla praktyki treningu umysłu.

(...) Gdy to pokonasz, demonem staną się ścieżki Jogi. Wędrując po wioskach, będziesz pił i zachowywał się jak szaleniec, czyny twoje staną się nierozważne i sprzeczne z Dharmą. Kiedy tak się stanie, udaj się na odosobnienie, praktykuj Tummo i pozostań obojętny na osiem światowych spraw.

Od początku, w istocie nie istnieje różnica pomiędzy naturą samsary i nirwany; jednak pozytywne i negatywne działania niezmiennie powodują powstanie odpowiednich rezultatów.

Kiedy poprzedzająca myśl nie ma swojego początku, jest to umysł, a kiedy następująca po niej myśl nie ma swojego kresu, jest to Budda. Umysł jest tym, co wytwarza wszelkie zjawiska, natomiast uniezależnienie się od tych zjawisk jest Buddą. Gdybym miał ci to objaśnić wyczerpująco, musiałoby to trwać do końca kalpy, a i tak nie wyczerpałbym tematu.

Istnieją niezliczone strategie, których używamy po to, aby usunąć z naszych umysłów strach. Niektórzy biorą leki uspokajające. Inni trenują jogę. Jeszcze inni oglądają TV, czytają gazety lub idą do baru na piwo. Z punktu widzenia tchórza, nudy powinno się unikać, bo gdy się nudzimy, stajemy się niespokojni i napięci. Zbliżamy się wtedy do naszego strachu. Powinno się popierać rozrywki i unikać wszelkich myśli o śmierci. Tak więc tchórzostwo to próba takiego życia, jak gdyby śmierć była nieznana.

Nawet wśród uczniów samego Buddy znajdowali się ludzie o różnych mentalnych dyspozycjach i zainteresowaniach. Biorąc to pod uwagę, przekazywał on swe nauki na różnych poziomach. Dlatego w różnych tekstach nauk Buddy możemy odnaleźć pozornie różne znaczenia.

Wiatr się porusza, chorągiew się porusza, umysł się porusza. Od samego początku błędy. Rozumiesz tylko otwarcie ust. Nie rozumiesz słownej pułapki.

Moim zdaniem pogląd, że mycie naczyń jest nieprzyjemne, może się zrodzić tylko wtedy, kiedy ich nie zmywasz. Kiedy natomiast z podwiniętymi rękawami staniesz przy zlewie i zanurzysz ręce w ciepłej wodzie - mycie od razu staje się całkiem przyjemne.

Ten stan pustki jest jak przestrzeń idealnym stanem bezruchu. Jest naturalną przytomnością, bezpośrednią obecnością, uważnością, źródłem i ujściem dla całej aktywności. Nie ma tu żadnego dualizmu, ani żadnej potrzeby kultywowania wyizolowanego ego, co nie znaczy, że nie mamy poczucia siebie. Wręcz odwrotnie, dopiero teraz możemy oddychać własną "pełnią".

Dla mnie najważniejszą koncepcją kryjącą się za odkryciami dwudziestowiecznej fizyki i kosmologii jest stwierdzenie, że na poziomie elementarnym obiekty nie mają wewnętrznych własności; wszystkie wynikają dopiero z relacji między obiektami.

Dhamma jako taka jest nieśmiertelna, lecz jej formy muszą się zmieniać, aby służyć wciąż przeobrażającym się ludzkim potrzebom.

Człowiek egotyczny nie może być w harmonii z sobą ani z nikim innym, ponieważ musi wciąż wszystkich przekonywać, że jest najlepszy - co byłoby przecież oczywiste, gdyby było prawdą. Osoba zrównoważona jest natomiast zawsze otwarta na nowe pomysły i poglądy.

Dlaczego buddyzm zyskał taką popularność na Zachodzie? Są po temu złożone powody, które wiążą się zarówno z kulturową historią Zachodu, jak i z atrakcyjnością tej tradycji religijnej.