Podczas gdy Tathagata w swej nauce czyni stały użytek z pojęć i idei na ich temat, uczniowie powinni zachowywać w umyśle nierzeczywiostość takich pojęć i idei. Powinni wiedzieć, że używając ich w wyjaśnianiu Dharmy Tathagata zawsze czyni to pamiętając o nich jako o tratwie, która służy tylko do przebycia rzeki. Należy je porzucić, tak jak i tratwę, która nie jest już potrzebna po przekroczeniu rzeki.

Patrząc na rzeczy, nie widzi się rzeczy, widzi się umysł. Patrząc na umysł, nie znajduje się umysłu, on sam w sobie jest "pusty".

Papież przedstawia buddyzm jako negatywny i odrzucający świat. Jednak Budda nigdy nie nauczał, że świat jest zły, nie zalecał też obojętności wobec niego.
Odpowiedź na książkę papieża Jana Pawła II "Przekroczyć próg nadziei".

Buddyzm może zostać sklasyfikowany jako ateistyczny jedynie w tym sensie, że z powodu braku właściwego odniesienia do ego, niemożliwe staje się usprawiedliwienie tożsamości Stwórcy. W rzeczywistości ostateczne pytanie nie dotyczy w buddyzmie istnienia czy nieistnienia Stwórcy, ponieważ chodzi tu raczej o to jak można w odpowiedni sposób odwołać się do jakiejkolwiek absolutnej, niezależnej tożsamości?

Wśród wprowadzających dzisiaj tak wielu ludzi w pomieszanie podaży nauczycieli, dobrego lamę poznaje się po tym, że nie ukrywa się on w gąszczu słodkiej paplaniny przed zajmowaniem stanowiska w drażliwych sprawach, by sprostać oczekiwaniom swoich uczniów.

Chociaż istnieje wiele głębokich kluczowych punktów odnoszących się do ciała - pozostań wolna i zrelaksowana nie czując żadnego skrępowania. Wszystko w prosty sposób jest zawarte w tej nauce.

Jeśli zapytamy gdzie jest absolutny Lama, on jest tu w absolutnej naturze umysłu. W absolutnym stanie rig-pa Lama jest całkowicie spełniony. Samo utrzymywanie świadomości tego jak jest, jest absolutną praktyką Guru Jogi.

Oczyszczony ze wszystkich chwilowych zaciemnień, spogląda jasno i wprost na sferę prawdy. Przekształca się w dharmakaję, a następnie wysyła niezliczone emanacje form sambhogakaji i nirmanakaji, każdą stosownie do potrzeb świata.

Z jednej strony rzeczy są "puste" z drugiej zaś jesteśmy w stanie doświadczać wszystkiego: zjawiska i sytuacje powstają, trwają i przemijają w najrozmaitszy sposób. Równocześnie, wszystko powstaje we wzajemnej zależności: jeden warunek stwarza inny, ów zaś prowadzi do następnego.

Chciałbym przekonać wszystkich o istnieniu autentycznych związków między koncepcjami od dawna znanymi w buddyzmie a badaniami naukowymi. Tradycja zachodnia zawsze unikała pojęcia niejednorodnej tożsamości, ta sama osoba miała zawsze tylko jedno wcielenie. Tymczasem brak ego, brak jednolitej tożsamości jest w buddyzmie podstawą.

Praktyka medytacyjna nie oznacza próby wywołania hipnotycznych stanów umysłu, czy też stwarzania uczucia spokoju. Próby osiągania spokojnego stanu umysłu odzwierciedlają poczucie niedostatku. Jeśli poszukujemy spokojnego umysłu, to boimy się niepokoju.

Wydaje się, że wielu ludzi postrzega buddyzm jako coś negatywnego czy "ciężkiego". Może zatrzymują się na pierwszych dwóch Szlachetnych Prawdach - o cierpieniu i przyczynie cierpienia, i nigdy nie dociera do nich trzecia, która mówi, że istnieje droga wyjścia z cierpienia.

Główną ideą Jego Świątobliwości Karmapy jest przetłumaczenie wszystkich nauk na Zachodnie języki oraz ich zakorzenienie w nowoczesnej kulturze i zwyczajach. Przyniesie to ogromny pożytek tak jak przynosiło to pożytek w Tybecie.

Obserwujemy obecnie rozwój nurtu zwanego New Age, który proponuje szereg pseudo-filozofii, pseudo-technik psychologicznych, często bazujących na zrębach doktryn wschodnich. Tylko krytyczna i rzetelna wiedza, pozwala zachować odpowiedni dystans do tego zjawiska.